[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Możemy już iść? - spytał Joey, nieświadomy rosnącego po�
między dorosłymi napięcia.
- Myślę, że to dobry pomysł - powiedział Hawk. Ostatni raz
ścisnął jej dłoń. Wstał i sięgnął po kapelusz.
Idąc do drzwi, Amanda czuła na sobie jego spojrzenie. Zza ple�
ców słyszała Joeya tłumaczącego Hawkowi, jakie życzy sobie lody.
Lecz wszystko, cały świat, nie miał dla niej znaczenia. Chciałaby,
żeby byli już z powrotem w  Pokerze". %7łeby znalez
li jakiś ustronny
zakątek, gdzie mogliby się całować.
W pewnej chwili Hawk wziął ją za rękę. Nie patrzył na nią. Tylko
trzymał jej dłoń.
- Dokąd teraz? - spytał, rozglądając się niezdecydowanie.
- Do końca ulicy. Po drodze będzie zakład fotograficzny. Może
wywołują tam filmy na poczekaniu?
- No to prowadz
.
W pierwszej chwili była bardzo poruszona. Szła przez mia�
sto, trzymając się za rękę z mężczyzną! Ale z wolna zaczęło się
jej to podobać. Mijani przechodnie uśmiechali się. Joey szedł
przodem, oglądając się co chwila. On też nie widział nic nadzwy-
czajnego w tym, że Hawk trzymał jej dłoń. A Amanda była szczę�
śliwa.
Zostawili film do wywołania, kupili lody i spacerowali,
oglądając wystawy. Kiedy przechodzili obok apteki, Hawk zatrzy�
mał się.
- Zaczekajcie tu. Muszę coś kupić.
Wszedł do środka, rzucając przez ramię spojrzenie, by upewnić
się, że Amanda i Joey zostali na chodniku. Poszedł w głąb sali, gdzie
na samym końcu lady leżały paczuszki prezerwatyw. Jeszcze raz
nerwowo rozejrzał się dookoła. Czuł się równie głupio jak wtedy,
gdy jako nastolatek kupował prezerwatywy po raz pierwszy w życiu.
Wcale nie miał pewności, czy w ogóle będą mu potrzebne. Lecz
wolał nie ryzykować. Pragnął Amandy. Gdyby zdarzyło się, że i ona
74 ZNALAZA
EM DOM
poczułaby to samo, chciał móc zapewnić jej bezpieczeństwo. A prze�
cież w Tagget nie mógł zrobić takich zakupów. Dopieroż wzięto by
ją na języki!
- Co kupiłeś? - spytał Joey.
- Nic takiego. Zjadłeś już lody?
- Tak. Dokąd teraz pójdziemy?
- Niedaleko jest park. Chcesz pohuśtać się trochę, dopóki zdjęcia
nie będą gotowe? - spytała Amanda.
- Tak! - Joey natychmiast zaczął biec. Zatrzymał go dopiero
okrzyk Hawka.
- Nie oddalaj się - upomniał go Hawk.
- Dobrze. Ty też będziesz się huśtać, Hawk? Założę się, że ja
potrafię unieść się wyżej.
- Chyba jestem trochę za duży. Ale mogę huśtać ciebie. I twoją
mamę też, jeśli będzie chciała.
- Nie uważasz, że ja też jestem na to za duża? - Amanda pokrę�
ciła głową.
- Ani trochę. Wyglądasz na szesnastolatkę. Wciąż możesz lubić
się huśtać.
Naprawdę czuła się młodo. Dzięki Hawkowi. Nim pojawił się,
przez długie lata czuła się stara i znużona. A tego dnia świat wydawał
się jej piękny i radosny. Z optymizmem patrzyła w przyszłość.
Hawk powstrzyma Toma Standisha, pomoże podz
wignąć ranczo...
I jest taki dobry dla Joeya.
Puściła wodze fantazji i wyobraziła sobie, że są rodziną. Szczę�
śliwą i kochającą się. Pospacerują po mieście aż do wieczora. Potem
wrócą do domu i...
I prysną marzenia. Zostanie szara rzeczywistość. Hawk, który jest
tylko robotnikiem, Standish... No i jeszcze sianokosy, rachunki do
zapłacenia i trudna decyzja, ile krów sprzedać.
Zdjęcia wyszły doskonale. Ostre i wyraz
ne. Hawk zamówił dwa
komplety odbitek. Jeden, wraz z negatywem, zatrzymał. Drugi wrę�
czył Amandzie.
- Wez
je - powiedział.
ZNALAZA
EM DOM
75
- A co chcesz zrobić z negatywem? - spytała, chowając zdjęcia
do torebki.
- Ukryję go w bezpiecznym miejscu. Nie powinniśmy ryzy�
kować.
- Nie żyjemy co prawda na Dzikim Zachodzie - powiedziała
- ale obawiasz się włamania, tak?
- Nie. To tylko tak, na wszelki wypadek. - Wziął ją za rękę
i ruszyli w stronę auta. - Pora wracać do domu. Mamy jeszcze mnó�
stwo pracy.
Nie ujechali daleko, gdy Joey zasnął. Rozmawiali więc przyci�
szonymi głosami, aż w końcu umilkli. Amanda smakowała cudowne
wspomnienia tego przedpołudnia. Kiedyś ten właśnie dzień będzie
przywoływać jako przykład dnia szczęśliwego.
- Mam zanieść go do domu? - spytał Hawk, gdy dotarli na
miejsce.
- Nie. Trzeba go zbudzić. Inaczej nie będzie spał w nocy - od�
powiedziała, potrząsając delikatnie chłopcem. - Dam sobie radę.
- To świetnie.
- Hawk. Dziękuję za ten dzień. Za lunch... i w ogóle. - Przecież
nie mogła dziękować mu za to, że trzymał ją za rękę.
- Cała przyjemność po mojej stronie. Musimy powtórzyć to
jeszcze kiedyś. Joey bawił się świetnie. Pomyśl. Może zabrałbym go,
jadąc następnym razem do Tagget?
- Nie chcę, żeby tam jez
dził - potrząsnęła głową.
- Po prostu pomyśl, złotko. - Wysiadł z samochodu. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum