[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wulkanu i potężną falą tsunami.
Naukowcy przypuszczają, że wyspa Santorynii może być pozostałością Atlantydy. W
tym czasie zginęła też cywilizacja minojska na Krecie. Archeolodzy odkryli stare ruiny
na Krecie i na Santoryni. Są z tego samego czasu. Wysuwają też teorie, że jej
mieszkańcy mogli być Atlantami.
Wielkim wydarzeniem było znalezienie przez archeologów Akrotiri, w okolicy stolicy
Santoryni Phiry (Ogień). Ludzie, którzy tam żyli przypominają swoją kulturą
kreteńską kulturę Minosa. Znalezienie Akrotiri było dużym wydarzeniem w świecie
archeologicznym.
Wybuch wulkanu na Santoryni miał wielki wpływ na pogodę na całym świecie.
Erupcja wulkanu zniszczyła całą wyspę. Krater wulkaniczny znajduje się na wyspie
Kaimeni - fragment starej wyspy Santoryni. 1600 lat temu największy wulkan jaki
notuje się na świecie rozerwał Wyspę Santoryni na strzępy. Dzisiejsza Santoryni
składa się z pięciu fragmentów - pięciu małych wysp. Główna i największa wyspa
zwany Thera, ok 70 km długa i bardzo wąska i druga mniejsza Therasia są
zamieszkałe przez ludzi. Pozostałe trzy wyspy są tylko wulkanicznymi skałami. Na
wyspie Kaimeni ziemia pod stopami jest gorąca. Prawie codziennie ze szczelin krateru
wydobywają się opary gazów. Wulkan na Santoryni ciągle jest grozny. W czasach
nowożytnych krater wulkaniczny na Kaimeni jedenaście razy wyrzucał z siebie żywy
ogień. Ostatnia erupcja była w 1950 roku
Platon w jego dialogu "Timajos" i "Kritias" pozostawił dla świata informacje o
zagadkowym lądzie zwanym Atlantyda.
Zasłyszał starą legendę z Egiptu od Solona a tamten jeszcze wcześniej spotkał
Kapłana z Teb Sonchisa, który odczytał hieroglify znajdujące się na kolumnach
świątyni, opisujące konflikt między Atlantami i Ateńczykami.
Platon opisał dokładnie stolicę Atlantydy. Była zdumiewająca pod względem
architektonicznym i inżynieryjnym.
Zostało utworzone z lądu kilka okrągłych pierścieni leżących na wodzie.
Wyglądem przypominały oko.
W samym środku zbudowano świątynię Posejdona - Boga morza.
Złota statua Posejdona pędzącego na rydwanie, który był prowadzony przez sześć
uskrzydlonych koni była symbolem Atlantydy i ozdobą tego miejsca.
Atlanci dookoła stolicy wybudowali wielki system kanałów i mosty łączące wszystkie
pierścienie lądu, zabezpieczyli przejścia bramami zdobionymi brązem i zbudowali
kamienne mury.
Według Platona Atlantyda została zniszczona 9 000 lat temu, tak zadecydowali
bogowie. Zatopili ten ląd w ciągu jednej nocy.
Zpiący prorok E. Cayce umieścił Atlantydę bliżej wysp Bermudzkich. Wierzył, że
posiadali wysoką technologię włącznie z potężnymi ogniowymi kryształami"
posiadającymi niezwykłą energię. Ogniowy kryształ został przejęty w złe ręce, wyrwał
się spod kontroli. Właśnie taka sytuacja według Cayce spowodowała zatopienie
Atlantydy. Energie tego kryształu miały nuklearną moc. Tak w relacji Platona jak
również w przepowiedniach Cayce jest powiedziane, że bardzo silna fala oceanu była
przyczyną tsunami. Cayce przypuszczał, że zniszczenie Atlantydy spowodowała wielka
energia.
Dużo naukowców zwraca uwagę na kulturę Krety i Santoryni. Szukają
powiązania z Atlantydą
Również pisali o zaginionym kontynencie: Plutarch, Herodus, Timagenus,
Theopompos, grecki historyk, J. Churchward, autor wielu książek o Ziemi MU i
dr Gorge Hunt Williamson, autor książek o Atlantydzie i Lemurii - badacz tych
lądów i antropolog. Jego zdaniem oba lądy Atlantyda i Lemuria zostały zniszczone
poprzez potężną technologię Atlantów.
Znalazł zródła w Peru, w górach Andach w świątyni Inków, przetrzymali stare zapisy.
Podobne poglądy wyrażają Indianie Hopi.
Katastrofy przez ogień i wodę dla ziemian nie są nowością. Różne regiony już nieraz
przeżyły podobne uderzenia w czasach nowożytnych. Więc naukowcy nie wykluczają,
że Atlantyda mogła zginąć w naturalny sposób. Wielu naukowców wspomina też
lodowiec, mógł przyczynić się do zniszczenia Atlantydy
Większość badaczy twierdzi, że Atlantowie nie byli rozwinięci duchowo, wyznawali
kult Zeusa. Ich zdaniem, właśnie z tego powodu Bogowie zniszczyli ten ląd.
Bóg Zeus prowadził liczne wojny, jemu przypisuje się rozpętanie wojny trojańskiej.
Wojował z Bogami, jak mówi mitologia zdecydował aby zniszczyć człowieka z epoki
brązu. Sprowadził na świat wielki deszcz i powódz. Ocalała tylko mała garstka ludzi,
zginęła też Atlantyda. Dla Zeusa poświęcano ludzkie ciała na jego ołtarzach,
szczególnie młodych chłopców. Po tych rytualnych obrządkach jej uczestnicy mogli
przemienić się w wilka.
Bóg Posejdon dominował na morzu, Zeus w Niebie. Byli braćmi
Ojcem Posejdona i Zeusa był Kronos.
Kiedy Zeus dorósł wystąpił przeciw swojemu ojcu i odniósł zwycięstwo.
Walczył też z władcami Ziemi.
Solon przekazał Platonowi, który urodził się 600 lat po wojnie trojańskiej legendę o
wielkiej powodzi i opowiedział historię zatopionego lądu i jej mieszkańców.
Egipcjanie posiadali dużą wiedzę, znali okresowe zniszczenia Ziemi przez ogień i
wodę jak również przez laser, które już nie raz niszczyły ludzkość.
Ci, którzy mieszkali w głąb lądu mocniej cierpieli niż mieszkańcy w pobliżu rzek i
mórz. Mieszkańcy gór mogli ocaleć. Duże miasta nad morzem były zabierane przez
wodę. Jedynie ludzie, którzy umieli żeglować mogli przepłynąć na bezpieczny ląd.
Egipcjanie posiadali wiele zapisów z poprzednich epok na ziemi, również zachowała
się pamięć o potopie Atlantydy. Solon twierdzili, że Ateńczycy istnieli już 8 000 lat
wcześniej niż była wojna trojańska w roku 1 200 p.n.e.
Z tych samych zródeł wynika, że Ateńczycy najeżdżali Atlantów, mieszkańców na
wyspie większej niż Libia i Azja Mniejsza, która leżała za słupami Herkulesa.
Atlantyda w tym czasie była rządzona przez króla. Trzymał w swoich rękach jeszcze
inne wyspy i ich władców, miał wielką moc.
Egipcjanie mówili, że był czas kiedy Atlantowie okupowali teren Libii, Egiptu i
południowo-wschodniej części Europy. Władca Atlantydy również chciał
podporządkować sobie Ateńczyków. Jednak oni posiadali silną armię. Ich pierwszym
królem był Actaeus, jeszcze długo przed potopem. Jego córka Aglaurus poślubiła
Kekropsa, w ten sposób stal się królem Aten. Z królem Kekropsem wiąże się
legenda jakoby jego ciało było złożone z ciała człowieka i węża - ten wąż był zwany
synem ziemi" czasami nazywano go synem Gai" (albo Gei). W tamtym czasie każde
miasto miało swojego patrona - boga. Ateny miały dwóch bogów: Posejdona i Atenę,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]