[ Pobierz całość w formacie PDF ]

należy do mnie. Panoszycie się wszyscy na moich wło�
ściach, a ja mam prawo was stąd wyrzucić!
- Nie, nie zrobisz tego... -jęknęła bezradnie. Jeśli to
prawda, pomyślała z przerażeniem, to stało się coś strasz�
nego. Oczami wyobraz
ni zobaczyła zapłakaną twarz Tanyi
i serce ścisnęło jej się boleśnie.
- Jeśli mi nadal nie wierzysz, to tu masz dowód. - Wy�
jął z kieszeni portfel, a z niego złożoną kartkę papieru. - Z
twojego listu dowiedziałem się, że znasz rosyjski. Czytaj.
To moje świadectwo urodzenia.
Nerwowo przebiegła dokument oczami.
- Sfałszowane - oznajmiła niepewnie.
- To też? - zadrwił. Na jego dłoni leżały pieczęcie,
takie same, jak namalowane na portretach!
- Ukradłeś je - szepnęła ze zgrozą. Co za drań! Wypy�
tywał o nie księżnę i z pewnością śmiał się w duchu, gdyż
przez cały czas miał je przy sobie. - One należą do...
- Do mnie! Wszedłem w ich posiadanie najzupełniej
46 WI
ZY PRZEZNACZENIA
legalnie. Otrzymałem je od ojca, gdy zabrał mnie do swo�
jego rodzinnego domu w Rosji. Miałem do nich prawo jako
pierworodny z kolejnego pokolenia Huszarów.
Suzanne czuła, że nogi się pod nią uginają. On chyba,
rzeczywiście nie kłamał...
- Skoro naprawdę nim byłeś, to dlaczego wywieziono
cię tak daleko? - Próbowała dalej atakować, lecz już bez
przekonania.
Przystojna twarz Laszló spochmurniała.
- Ze względu na moje bezpieczeństwo. Ana Huszar
przysięgła, że żaden Rosjanin nie dostanie jej mająt�
ku. Trzeba być ostatnią łajdaczką, żeby nienawidzić swo�
jego dziecka z takiego powodu! - dokończył nie swoim
głosem.
Trzeba być ostatnim draniem, żeby tak myśleć o swojej
matce, przemknęło jej przez głowę. To straszne!
- Nie wiesz, co mówisz - wyszeptała ze zgrozą. - Ja�
kim cudem mogłaby nienawidzić swojego syna?
- Byłem wrogiem.
- Byłeś dzieckiem!-jęknęła.
- Owszem, ale na poły Rosjaninem. Nie rozumiesz, co
to oznaczało w tamtych latach. Urodziłem się wkrótce po
krwawo stłumionym powstaniu na Węgrzech. Wszystkimi
owładnęła nienawiść. Los rosyjskiego dziecka w takich
warunkach mógł być przesądzony. Mogło pewnego dnia
po prostu zniknąć.
- La'szló, opamiętaj się! - Sue błagalnie złożyła dło�
nie. - Księżna nie dałaby cię skrzywdzić, ona tak kocha
dzieci...
- Ale ja stałem jej na drodze do szczęścia. Ojciec opo�
wiadał mi, że liczyła na to, że powstanie się powiedzie,
wypędzą Rosjan i ona wreszcie poślubi tego, kogo jej serce
WI
ZY PRZEZNACZENIA 47
wybierze. Ku swemu przerażeniu odkryła, że zaszła w cią�
żę, co niweczyło jej nadzieje na posiadanie węgierskiego
dziedzica rodu. Pozbyłaby się mnie przy pierwszej okazji,
gdyby nie wywieziono mnie z kraju.
Nie mogła uwierzyć własnym uszom.
- To twoja matka! Ona by cię chroniła!
- Ona by mnie zabiła!
Suzanne próbowała pozbierać myśli. Nie, nigdy w to nie
uwierzy. Nie pozwoli mu sączyć w siebie tego jadu, tych
kłamstw, tej nienawiści. To musi być jakieś tragiczne nie�
porozumienie. Przesunęła drżącą dłonią po zimnym jak
lód czole. Z dala dobiegły pogodne dz
więki walca Straus�
sa. Jak długo potrwa jeszcze radość dzisiejszej nocy? Prze�
cież w momencie gdy Laszló wyjawi publicznie, kim jest,
szczęście całej rodziny pryśnie, niczym bańka mydlana.
Och, czy musiał wybrać właśnie ten dzień?
- Czemu zwlekałeś tak długo? - spytała z furią. - Cze�
mu pojawiłeś się dopiero teraz?
- Przedtem było mi wszystko jedno. - Wzruszył ramio�
nami. - Co mnie obchodziła kupa gruzu i kawałek ziemi
w biednym kraiku, gdzie każdy był moim wrogiem?
- Twoja matka... - zaczęła.
- Nauczono mnie nienawidzić wszystkiego, co węgier�
skie. A zwłaszcza mojej matki.
- Przecież to okrucieństwo -jęknęła.
%7łachnął się.
- %7łycie jest okrutne. Zwłaszcza w kraju, w którym
umiera ci wpływowy ojciec, a ty jesteś nie chcianym
przybłędą. Teraz mam szanse zacząć nowe życie gdzie
indziej.
Z jednej strony było jej go żal. Nie dano mu zaznać
matczynej miłości, nauczono nienawiści, pozbawiono ko-
48 WI
ZY PRZEZNACZENIA
rzeni. To musiało być potwornie bolesne. Jednak z drugiej
strony czuła lęk. Pragnął się zemścić za swoje cierpienie,
a ponieważ jej rodzina znalazła się na jego drodze, zamie�
rzał ją zniszczyć!
Tylko Sue znała jego tajemnicę i tylko ona mogła go
powstrzymać.
ROZDZIAA
CZWARTY
Suzanne zastanawiała się gorączkowo. Czyż nie było�
by cudownie, gdyby po tak długim okresie niezawinionego
cierpienia rodzina pogodziła się ze sobą? Tak, to wspania�
ła myśl! Trzeba tylko przekonać Laszló, że znacznie więcej
osiągnie okazaniem synowskiego przywiązania niż okrut�
ną zemstą. Gdyby okazał zrozumienie, otrzymałby nie tyl�
ko dziedzictwo, ale również miłość księżnej. Och! Ale
to by przecież oznaczało, że wszedłby w posiadanie tytu�
łu i majątku. A co stałoby się w takim razie z Istvanem
i Tanyą?
Znalazła się w rozterce. Pragnęła ochronić szczęście sio�
stry i szwagra, a zarazem pomóc Laszló w odzyskaniu ma�
tczynej miłości. Nie wiedziała, jak pogodzić te sprzecz�
ne pragnienia. Postanowiła zatem zyskać na czasie i roz�
mawiać jak najdłużej. Kto wie, może jakieś rozwiązanie
w pewnym momencie samo się nasunie?
- Rozumiem, że gdy twój ojciec zmarł, zostałeś sam?
- spytała cicho.
- Miałem jeszcze dziadków. - W jego oczach ujrzała
tak ogromne cierpienie, że pożałowała swego pytania. Nie�
chcący sprawiła mu ból. - Ale i tak nie czułem się zwią�
zany w krajem ojca. Gdy tylko trafiła się sposobność, wy�
jechałem, robiłem interesy. Dlatego tu nie przyjeżdżałem.
Miałem coś ważniejszego do roboty. Musiałem udowodnić
samemu sobie, że... że jestem coś wart.
50 WI
ZY PRZEZNACZENIA
- Sądząc po twoim wyglądzie, powiodło ci się świetnie.
- Uniosła ku niemu swą drobną twarz o delikatnych ry�
sach. - Jesteś bogaty. Po co więc zawracasz sobie głowę
kupą gruzu w małym kraiku?
- Ponieważ mam tu coś do załatwienia. Może powin� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum