[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wyrostkiem, a dziewczynk�, le��c� w skulonej postawie.
Na sali zapad�o milczenie.
Rozlega� si� tylko g�oS
ny oddech zasypiaj�cych i S
pi�cych dzieci.
Za piecem dar� si� S
wierszcz.
GdzieS
niedaleko zawy� �a�oS
nie piesek, cienko, j�kliwie.
Cisz� przeszy� sycz�cy, urwany szept:
 No, no, Lubka...
 Zostaw mnie!  prosi�a dziewczynka.
 St�skni�em si� do ciebie... no, nie bro� si�... przecie� nie pierwszy raz... Lubka, ty 
najmilsza ze wszystkich... Poca�uj... nie bro� si�!
 Zostaw mnie!  szepn�a gor�co.  DziS
nie mog�, Kolka!... By�am z mam� w cerkwi... Bi-
skup odprawia� nabo�e�stwo... bardzo pi�kne nabo�e�stwo... wszyscy S
piewali... Pop�aka�am si�...
 G�upie brednie!...  zaS
mia� si� Kolka.  Wiara top  opjum dla ludzi... trucizna. Chodx
-
�e ju�... chodx
...
 Nie chc�! Nie rozumiesz, �e dziS
nie mog�?  zawo�a�a grox
nie.
Zacz�li si� szamota�, dysz�c ci�ko i miotaj�c przekle�stwa.
Dzieci zacz�y si� budzi� i kl��.
 Spa� nie daj�, psy parszywe!
Kolka wpad� we wS
ciek�oS
�.
 Acha! ToS
ty taka?  krzykn��.  Plu� chc� na ciebie  plugawk�! Nos zadziera... Obejd�
si� bez ciebie, ale ty popami�tasz mnie, pad�o! Ma�ka, do mnie!
JakaS
naga posta�, ci�gn�c za sob� brudne �achmany, przeskoczy�a przez le��ce dzieci i ze
S
miechem upad�a na prycz� tu� przy wyrostku.
 Niech patrzy ta wyw�oka, jak si� kochaj� uczciwi komuniS
ci!  krzykn�� Kolka, obej-
muj�c dziewczyn�.
Dzieci podnosi�y si� ze swoich miejsc i otoczy�y miotaj�ce si� cia�a towarzyszy. Patrzy�y
b�yszcz�cemi oczami, zaciskaj�c z�by i g�oS
no oddychaj�c.
Dopiero po pó�nocy w  przytu�ku dla dzieci imienia W�odzimierza Iljicza Lenina zapa-
nowa�a cisza. Wszystko spa�o.
285
Tylko jedna posta�, skulona pod dziuraw�, poplamion� ko�dr�, cicho p�aka�a, podnosz�c
ramiona i wzdychaj�c �a�oS
nie.
By�a to Lubka.
Przeczuwa�a coS
niedobrego i by�a obra�ona w swoich uczuciach, które ogarn�y j� w cer-
kwi, gdzie tajemniczo p�on�y �ó�te j�zyki S
wiec woskowych, rozbrzmiewa�y g�osy chóru,
a biskup, siwy i dobrotliwy, przenikliwym g�osem mówi� S
piewnie:
 Przemin� dni m�ki i plagi, przyjdzie Chrystus Zbawiciel i rzeknie:  B�ogos�awieni ma-
luczcy, albowiem dla nich jest królestwo niebieskie Ojca mego!
Usn�a we �zach i westchnieniach.
Ga�as przebudzi� j�. Dzieci wstawa�y, kln�c i krzycz�c k�ótliwie.
Kolka bezwstydny, nagi, obejmowa� i szczypa� Ma�k�.
Nikt si� nie my� i nie czesa�. Jeden tylko z ch�opaków, okryty b�otem od stóp do czubka
bezbarwnej g�owy, nala� wody do miski, pozostawionej po zjedzonych ziemniakach, i my�
nogi.
Wniesiono imbryk z herbat�, blaszane kubki i pokrajany na równe kawalki chleb. Dzieci
zacz�y si� po�ywia�.
Ujrzawszy wchodz�cego wychowawc�, Kolka zawo�a�:
 Towarzyszu! Lubka Szanina by�a wczoraj w cerkwi. ��dam s�du nad ni�, bo sprzenie-
wierzy�a si� zasadom komunistycznej m�odzie�y!
S�d odby� si� natychmiast tu� przy stole, gdzie sta� wykrzywiony imbryk i zardzewia�e,
brudne kubki.
Lubka zosta�a pozbawiona prawa korzystania z dobrodziejstw  przytu�ku imienia Lenina .
Po chwili sta�a na ulicy i ogl�da�a si� bezradnie.
Nie wiedzia�a, co mam ze sob� zrobi�. IS
� do matki, która sama przymiera�a z g�odu, nie
S
mia�a.
Bezwiednie skierowa�a si� do miasta.
Na rynku, gdzie ka�dego ranka przyje�d�ali ch�opi z kapust�, ziemniakami i chlebem, za-
mieniaj�c produkty wiejskie na ró�ne przedmioty i ubranie, Lubce uda�o si� niepostrze�enie
porwa� ogródek. Pobieg�a z nim w stron� ludnych ulic.
Na Dmitrowce spotka�a band� dzieci i wyrostków.
Zaczepi�y j� i wypytywa�y o Moskw�.
Sz�y ze wsi i z ma�ych miasteczek. Bezdomni i g�odni przybyli do stolicy, gdzie �atwiej
by�o o po�ywienie.
 B�d� si� opiekowa� tob�!  rzek� czarny, jak cygan, wyrostek, szczypi�c Lubk� w udo.
 Dobrze!  odpar�a, krzywi�c si� z bólu.  Ja wam poka�� Moskw�.
�ycie ju� nauczy�o j�, �e bez opieki nie mo�na prze�y� nawet jednego dnia i �e opiek�
nale�y okupi�.
 B�dziemy �yli ze sob�  doda� wyrostek.  Na imi� mam Szymon, nazywaj mnie 
Sie�k�... Ale pami�taj, je�eli zdradzisz mnie,  zat�uk�!
 Dobrze!  zgodzi�a si� natychmiast.
Ch�opak wypytywa� o jej los, a pos�yszawszy krótk�, zwyk�� opowieS
�, zaS
mia� si� g�oS
no
i zawo�a:
 A ja od rodziców uciek�em, oby ich tr�d z�ar�, bo zw�szy�em, �e czas da� nura! G�ód
u nas w domu by�, a� wspomina� straszno! Zmarnia�a i umar�a babka, a po niej m�odsza sio-
286
stra... Pewnej nocy widz�, �e ojciec bierze siekier� i trach! brata mego w �eb. Póx
niej ca�y
tydzie� syci byliS
my... Tylko ja na swoj� kolej nie czeka�em... Niech oni tam si� x
r�, ja wol�
inaczej...
Dzieci przebiega�y t�umnie ulice, gapi�y si� na Kreml i na bram� Iwersk�, gdzie pod naj-
wi�ksz� S
wi�toS
ci� Rosji  cudownym obrazem Matki Boskiej widnia� czerwony napis:  Wia-
ra i Bóg  opjum dla narodu!
Banda �ebra�a, ca�� gromad� otaczaj�c przechodniów i skaml�c, wystawa�a godziny ca�e
przed oknami jad�odajni, bij�c si� o rzucone im koS
ci i kawa�ki chleba; czyha�a na w�aS
cicie-
li straganów i porywa�a, co si� da�o; ch�opcy zapuszczali zr�czne, ma�e d�onie do kieszeni
wsiadaj�cych do tramwaju ludzi; dziewczynki S
ciga�y m�odych m�czyzn i znika�y z nimi
w bramach domów. Powraca�y oci�a�ym krokiem, dzwoni�c srebrnemi monetami.
 S�uchaj, Lubka!  szepn�� czarny wyrostek.  Widzisz tego starego wyw�ok�? Ju� dwa
razy obejrza� si� za tob�... O! jeszcze... Widzisz? Oko zmru�y�... Przejdx
 no ko�o niego...
Mo�e zarobisz...
Dziewczynka spr�ystym krokiem dogoni�a starego cz�owieka o czerwonej twarzy i poro-
zumiewawczo spojrza�a na niego.
Ukry�a si� w bramie. Poszed� za ni�. Wkrótce szli razem. Lubka krzykn�a:
 Sie�ka, gdzie mam czeka� na ciebie?
 Na Czerwonym Placu!  odkrzykn�� i machn�� r�k�. Tak min�o lato i jesie�.
Dzieci sp�dza�y noce na �awkach, stoj�cych na bulwarach, pod mostami, w parkach, lub
za miastem, tam  gdzie niegdyS
zwo�ono S
miecie miejskie.
Przysz�y mrozy i wiatry zimne.
R
nieg przykry� grub� warstw� podziurawione dachy, zniszczone jezdnie i chodniki stolicy.
Dzieci ka�dego wieczora bieg�y na Czerwony Plac, Twersk�, Kuznieckij Most i Arbat, 
jedyne ulice, podtrzymywane dla cudzoziemców w porz�dku.
Nap�ywa�y tu rzesze bezdomnych ludzi. Ci walczyli krwawo o miejsce przy zgaszonych,
lecz jeszcze gor�cych piecach asfaltowych, przy ogniskach dla rozgrzania przechodniów.
Czarny Sie�ka, którego nazywano  atamanem za postrach, który sia� wS
ród innych, pra-
wie zawsze wywalcza� dla siebie i Lubki najlepsze miejsce. Jednak�e nieraz zmuszeni byli
sp�dza� noce w ust�pach publicznych, w skrzyniach na S
miecie, w suterynach opuszczo-
nych, zawalaj�cych si� kamienic, w studniach kanalizacyjnych, dr��c z zimna i szcz�kaj�c
z�bami.
Ci�gle g�odni i zrozpaczeni ch�opcy, pod dowództwem Sie�ki, napadali na przechodniów,
rozbijali sklepy i staczali walki z innemi bandami, bij�c si� na no�e i kastety.
Podczas napadów nocnych patrole zabi�y i porani�y kilku ch�opaków z bandy  atamana .
Przed S
wi�tami Bo�ego Narodzenia sro�y�y si� straszne mrozy, a z niemi  niedost�pny
towarzysz  g�ód. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum